To pytanie powinno być sformułowane trochę inaczej. Można być dumnym z czegoś co osiągnęło się samemu i na co mieliśmy jakikolwiek wpływ, ale nie z narodowości. Jak można być dumnym z czegoś co jest przypadkowe?
Prawidłowo zadane pytanie: czy jesteś zadowolony z tego, że jesteś Polakiem? Odpowiedź wtedy jest prosta. Oczywiście, że tak.
Z ust kogoś kto zdecydował się na życie za granicą może brzmieć to trochę dziwnie. Zwłaszcza, że nikt go do tego wyjazdu nie zmuszał. Tymczasem właśnie za granicą można tak naprawdę poczuć się prawdziwym Polakiem. A z tego jakim się jest Polakiem, właśnie można być dumnym. Nasza polskość nie objawia się w tym, że wywiesimy flagę w święto narodowe, czy kolejną rocznicę, która nas nie dotyczy.
Dumny jestem, kiedy Anglik w sklepie kupuje polską podwawelską. Dumny jestem, kiedy obcokrajowiec w parku popija polskiego Lecha. Dumny jestem, kiedy po przegranym meczu Polak wychodzi na ulicę w trykocie reprezentacji. Dumny jestem, kiedy w bibliotece widzę tablicę ogłoszeniową w polskim języku. Dumny jestem, kiedy Anglik w samochodzie słucha polskiej muzyki. A flaga? No, nie mam. A może mam, ale nie wiem gdzie. Chyba nawet ją ucałowałem w furii jaka mnie ogarnęła po strzale Błaszczykowskiego w meczu Polska - Rosja. A w tym ostatnim meczu też trzymałem, ale bardziej zasłaniając twarz z niedowierzania.
Każdy Polak mieszkający w swoim kraju narzeka na wszystko co go otacza, a każdy Polak mieszkający za granicą za tym tęskni. Tutaj doceniasz tą "polskowatość".
Bedac zagranica tesknisz do tego co fajne i zapominasz o tym co niefajne.
OdpowiedzUsuńBedac na miejscu nie zwracasz uwagi na to co fajne, tylko wkurzasz sie tym co jest niefajne. I to chyba caly sekret :)
Czy jestem zadowolony z tego, ze jestem Polakiem. No nie wiem... Moglem chyba trafic lepiej ;)
A co jest zlego w byciu dumnym z tego ze jestem polakiem? Nie jestem zadowolony, ja jestem dumny !
OdpowiedzUsuń